Οι «δικονομικές» Οδηγίες 89/665 – 92/13 – 2007/66 και ο Ν. 3886/2010

Που πραγματοποιήθηκε 16.12.2013 ΣΤΟ Δ.Σ.Π.

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιά και οι Εκδόσεις Σάκκουλα Α.Ε., παρουσίασαν στις 16.12.2013 – σε ειδική εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν – το νέο βιβλίο του Παναγιώτη Δέγλερη, Δρ. Δικηγόρου – Συμβούλου Δ.Σ.Π., με τίτλο: «Η προσωρινή δικαστική προστασία στις δημόσιες συμβάσεις – Οι «δικονομικές» Οδηγίες 89/665 – 92/13 – 2007/66 και ο Ν. 3886/2010», στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά. Την εκδήλωση προλόγισε και συντόνισε ο κ. Στέλιος Μανουσάκης, Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά, ο οποίος εισαγωγικά αναφέρθηκε τόσο στην επαγγελματική και επιστημονική σταδιοδρομία του συγγραφέα, όσο και στο περιεχόμενο του όγδοου κατά σειρά βιβλίου του, τονίζοντας τη σπουδαιότητα των δημόσιων συμβάσεων και αναδεικνύοντας στην ουσία την σημαντική προστιθέμενη αξία των συγχρηματοδοτούμενων έργων στη χώρα μας.

Για το βιβλίο μίλησαν:

Η καθηγήτρια Διοικητικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γλυκερία Π. Σιούτη, η οποία αναφέρθηκε στο συνολικό επιστημονικό έργο και στη νέα ακαδημαϊκή ιδιότητα του Παναγιώτη Δέγλερη, στις σημαντικές αλλαγές που επέφερε η ψήφιση του Ν. 3886/2010 – στα πλαίσια της εναρμόνισης της εθνικής νομοθεσίας με τη νέα «δικονομική» ενωσιακή Οδηγία 2007/66 – στο σύστημα παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας κατά τη σύναψη των δημόσιων συμβάσεων αλλά και στις αρετές του βιβλίου, όπως η περιεκτικότητά του σε πλούσιο και κυρίως επίκαιρο νομολογιακό υλικό, η ευχρηστία και η αρτιότητα στη δομή του.

Ο καθηγητής και Πρόεδρος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεόδωρος Π. Φορτσάκης, ο οποίος έχοντας προηγούμενα μετάσχει στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή που επεξεργάστηκε το συγκεκριμένο νομοθέτημα, μίλησε για την «ιστορία» των κοινοτικών Οδηγιών, που αφορούν την προσωρινή δικαστική προστασία που προηγείται της σύναψης των δημόσιων συμβάσεων και ειδικότερα για την κοινοτική Οδηγία 89/665 και την αρχικά αρνητική στάση της ελληνικής πολιτείας σχετικά με την εφαρμογή της, για την ενσωμάτωσή της τελικά στο εθνικό δίκαιο με το Ν. 2522/1997, για τις αλλαγές και καινοτομίες που επέφερε η νέα κοινοτική Οδηγία 2007/66 αλλά και για τη σπουδαιότητα ύπαρξης κοινών ευρωπαϊκών «δικονομικών» κανόνων στο σημαντικό οικονομικό πεδίο των δημόσιων συμβάσεων. Τόνισε επίσης την ιδιαίτερη σημασία που αποδίδει η πολιτεία στην επίσπευση των διαγωνιστικών διαδικασιών, με σκοπό τη διευκόλυνση υπογραφής των δημόσιων συμβάσεων, που συμβάλλουν τόσο στην ανάπτυξη όσο και στην απορρόφηση των σημαντικών κοινοτικών πόρων.

Ο καθηγητής Διοικητικού Δικαίου του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, Απόστολος Γέροντας, αναφέρθηκε στην ανάγκη εναρμόνισης της εθνικής νομοθεσίας με το ενωσιακό δίκαιο και τόνισε τη νομοθετική δυσαρμονία που παρατηρείται όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας εξακολουθεί να εκδικάζει υποθέσεις που αφορούν δημόσια έργα μεγάλου προϋπολογισμού, παρά το γεγονός ότι οι διαφορές από τις διοικητικές συμβάσεις των έργων εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των Διοικητικών Εφετείων. Επεσήμανε ότι το παρόν εξαιρετικό βιβλίο συνδυάζει άρτια τη θεωρητική ανάλυση της νομοθεσίας με την πλούσια και επίκαιρη νομολογία, τονίζοντας πάντα την ανάγκη υπεροχής της θεωρίας και της δογματικής του δικαίου, αναφερόμενος δε χαρακτηριστικά στην δικαστική περιπέτεια στο Δ.Ε.Ε. του «βασικού μετόχου», μίλησε διεξοδικά για την σχέση υπεροχής του ενωσιακού – κοινοτικού έναντι του εθνικού δικαίου.

Η Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής & Επικοινωνιών Ελλάδας, Γιώτα Παπαρίδου, επιχειρηματίας η ίδια, δηλαδή προερχόμενη από την «καρδιά» της οικονομίας, υπογράμμισε τη χρησιμότητα του βιβλίου αυτού για τις διαγωνιζόμενες εταιρίες, ενώ δεν παρέλειψε να εκθέσει εκτενώς τους παράγοντες που αποθαρρύνουν την πρόσβαση στην κρίσιμη δικαστική προστασία αναφέροντας ως παραδείγματα αφενός τις συχνές απορριπτικές αποφάσεις της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημόσιων Συμβάσεων και των Δικαστηρίων αλλά και το διαρκώς αυξανόμενο κόστος προσφυγής στη δικαστική προστασία, δηλαδή ουσιαστικά στη δικαιοσύνη.

Ο συγγραφέας, Παναγιώτης Δέγλερης, τέλος στην σύντομη αντιφώνησή του, επισήμανε ότι στο βιβλίο αυτό επιχειρήθηκε, με αφορμή την ψήφιση και την πρώτη περίοδο εφαρμογής του Ν. 3886/2010, μια μάλλον συνθετική προσέγγιση στη νομοθετική και νομολογιακή εξέλιξη της προσωρινής δικαστικής προστασίας στις δημόσιες συμβάσεις, μιας και για τους νομικούς, σε παγκόσμιο επίπεδο, εξακολουθεί η λυδία αυτή λίθος της ενότητας νομοθεσίας και νομολογίας – δηλαδή δικαίου και δικαιοσύνης – να αποτελεί τη διαρκή και εναγώνια αναζήτηση ενός ιερού Γκράαλ.

Το αν βέβαια – πέρα από τη δεσμευτική νομοθετική πρωτοβουλία για εναρμόνιση με τη νέα τροποποιητική Οδηγία και την ψήφιση του Ν. 3886/2010 – αφέθηκαν και πάλι άλυτα τα περισσότερα από τα θέματα των δημόσιων συμβάσεων, που αφορούν άμεσα στη διοικητική οργάνωση και λειτουργία της Χώρας και στις εφαρμοζόμενες πολιτικές από τις Κυβερνήσεις, το καταδεικνύουν οι εξαιρετικά «χαμηλές» εθνικές επιδόσεις στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων, τόσο ως προς την περίφημη «απορροφητικότητα», όσο και ως προς τη στόχευση – προγραμματισμό αλλά και υλοποίηση – απολογισμό, χωρίς βέβαια να αναφερθούμε στις περιπτώσεις διαφθοράς.

Αναφερόμενος ιδιαίτερα στους λόγους που τον ώθησαν να αφιερώσει ξεχωριστό κεφάλαιο του βιβλίου στο επιβληθέν παράβολο τόνισε ότι τελικά η «ακριβή» δικαιοσύνη είναι «κακή» δικαιοσύνη ενώ παράλληλα υπογράμμισε το γεγονός ότι οι δημόσιες συμβάσεις, όπως προκύπτει από την ανάλυση της πραγματικότητας, θα αποτελέσουν μάλλον τη μοναδική πηγή χρηματοδότησης της οικονομίας της χώρας στη νέα προγραμματική περίοδο 2014 – 2020 και για αυτό υπάρχει ανάγκη συνολικής αναθεώρησης του τρόπου που τις αντιμετωπίζουμε. Τόνισε δε την ανάγκη υλοποίησης των δημόσιων συμβάσεων με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετείται το κοινό καλό με έργα και υπηρεσίες που θα είναι χρήσιμα και ανταποδοτικά προς τους πολίτες, γιατί εδώ, στον τόπο μας, συνεχίζουμε να μετράμε «ευκαιρίες του χαμένου χρόνου» ιδιαίτερα με την «ανέλεγκτη» αλλά και γνωστή – ελλειμματική λειτουργία της δημόσιας διοίκησης.